Immunocompetente fagocyten zijn cellen met actieve immuniteit

Het menselijk en zoogdierorganisme heeft een functioneel immuniteitssysteem dat is ontworpen om het te beschermen tegen de invloed van infectieuze factoren. Veel virussen, bacteriën, schimmels en protozoa dagelijks contact met het menselijk lichaam, maar veroorzaakt niet de ontwikkeling van de ziekte, die een verdienste van immuniteit en cellen zoals fagocyten is. Dit zijn specifieke cellen die in staat zijn om een ​​micro-organisme of een vreemd lichaam te verslinden, het te splitsen en het contact met de interne omgeving van het lichaam te stoppen.

De essentie van fagocytose

De term fagocytose verwijst naar de absorptie van een vreemde vaste stof als geheel. Het wordt uitgevoerd door een cel die in staat is om een ​​gefagocytiseerd organisme te verteren. In de biologie van eencellige cellen duidt de term het type voeding aan, maar de evolutie heeft een andere toepassing gevonden in dit proces, waarbij het op immuniteitsoverwegingen is geplaatst. En als we naar de term kijken vanuit het oogpunt van immunologie, dan betekent dat de absorptie van een levend organisme of een deel ervan om het uit de interne omgeving van het organisme te verwijderen. Dit vermindert de kans op het veroorzaken van de ziekte.

Sommige bacteriën, bijvoorbeeld mycobacterium tuberculosis en lepra, kunnen zelfs leven in de spijsverteringsvacuole van de macrofagen die het hebben opgenomen. Dit is een voorbeeld van hoe fagocyten en fagocytose ineffectief blijken te zijn tegen aangepaste micro-organismen. Sommige virussen gebruiken ook fagocytose om in de cel te komen en te repliceren. Het obstakel voor fagocytose ligt in het proces van het voorkomen van de fusie van het fagosoom met de macrofaag spijsverteringsvacuole.

Immunocompetente menselijke fagocyten

In het humaan immunodeficiëntiesysteem zijn fagocyten cellen die primair in contact komen met het antigeen of neutraliseren nadat antilichamen opsonized zijn. De meest voorkomende fagocyten zijn neutrofielen, veel voorkomende leukocyten in het bloed. Ze hebben enzymsystemen voor de vorming van voedselvacuolen en enzymen, waardoor lysis van het gefagocyteerde vreemde lichaam zal worden uitgevoerd.

Vaak vanwege het enorme aantal bacteriën of residuen van beschadigde cellen in het lichaam op plaatsen van ontsteking, wordt massa dood van neutrofielen waargenomen. Macroscopisch manifesteert dit zich door het verschijnen van pus in ontstoken weefsels. Pus is een mengsel van dode neutrofiele fagocyten, beschadigde cellen en geëlimineerde ziektekiemen. Dit hele mengsel wordt detritus genoemd.

Monocyte fagocytes

Het tweede type fagocyten is monocyten. Ze kunnen intravasculaire fagocytose uitvoeren. Dit is een proces van absorptie van vreemde lichamen en micro-organismen dat in het bloed voorkomt vóór primaire differentiatie in een weefselcel, een dendritische cel of een histiocyt. Monocyte als een voorloper van weefselmacrofagen, voordat differentiatie in staat is om fagocytose uit te voeren. Fagocyten zijn ook alle cellen afgeleid van monocyten en daaropvolgende celklonen van residente macrofagen.

Fagocyten met humorale immuniteit

Immunocompetente fagocyten zijn cellen die vaste deeltjes kunnen absorberen. In hun kwaliteit handelen vreemde lichamen en micro-organismen. Als het immuunsysteem niet eerder in contact is geweest met het antigeen, zal het vreemde lichaam onmiddellijk in wisselwerking treden met de macrofaag. Omdat het zich in het weefsel bevindt, zal het het micro-organisme absorberen, het verteren, zijn antigenen herkennen en het op zijn membraan presenteren. In immunologie worden subjecten van primair contact antigen-presenterende cellen genoemd.

Antigeen presenterende fagocyten worden macrofagen genoemd die in staat waren het antigeen af ​​te breken en de structuur ervan te bepalen, die op hun membraan-MHC-receptor zal worden weergegeven. Na de presentatie zullen T-lymfocyten een humorale immuniteit vormen die geassocieerd is met de synthese van specifieke antilichamen. Bij herhaald contact met hetzelfde vreemde lichaam zijn andere fagocyten betrokken. Dit betekent dat als een specifiek antilichaam wordt toegevoegd aan het antigeen, de fagocytose kan worden uitgevoerd met behulp van een neutrofiel.

Als de sterkte van de enzymsystemen van een enkele fagocyt niet voldoende is om het vreemde lichaam af te breken, gebruikt het actieve vormen van zuurstof. Door middel hiervan wordt niet alleen de infectie zelf, maar ook omliggende weefsels beschadigd. Dit veroorzaakt de vorming van een capsule rond het lichaam, die niet gefagocyteerd of gespleten kan worden. Het organisme neemt de tactiek van het 'behouden' van het vreemde lichaam in een omhulsel van een bindweefsel, met uitsluiting van het verdere contact met de interne omgeving van het lichaam.