Wulgarny pęcherzyca: przyczyny, objawy, leczenie, leki. Choroby autoimmunologiczne

Jak manifestuje się choroba, taka jak pęcherzyca? Leczenie i objawy tej choroby zostaną omówione poniżej. Ponadto dowiesz się o przyczynach rozwoju tego patologicznego procesu i metodach jego diagnozy.

Podstawy

pęcherzyca, zdjęcie, które jest przedstawione w artykule - oznacza grupę rzadkich, ale bardzo poważnej i potencjalnie śmiertelnej i wyniszczającą chorobą autoimmunologiczną pęcherzykowo który wpływa na skórę i błonę śluzową.Specjaliści

wyróżniają następujące typy tej choroby:

• wulgarny pęcherzyca;
• jest postacią wegetatywną;
• w kształcie liścia;
• łojotokowy( może mieć takie nazwy jak zespół Senira-Aszera lub rumień).

Ogólna charakterystyka choroby

Pęcherzyca wulgarna to kategoria chorób tkanki podskórnej i skóry, która występuje w postaci przewlekłej, z częstymi nawrotami.

Choroba ta jest hormonozależna. Charakteryzuje się postępującym przebiegiem, a także powstawaniem pęcherzy wewnątrzoponowych.

Najczęstszy wulgarny pęcherzyca dotyka ludzi w wieku 50 lub więcej lat.

Dlaczego ta choroba występuje? Istnieją tylko hipotezy dotyczące przyczyn rozwoju tej choroby.

Pimple: najbardziej prawdopodobne przyczyny

Przed rozpoczęciem leczenia danej choroby bardzo ważne jest, aby dowiedzieć się, dlaczego ta choroba autoimmunologiczna wystąpiła u określonego pacjenta. Niestety, trudno jest znaleźć przyczynę rozwoju pęcherzycy. Eksperci zmagają się z tym problemem od wielu dziesięcioleci. W tym czasie wysunęli tylko hipotezy:

• Czynniki egzogenne, czyli przyjmowanie leków, w tym penicyliny i jej pochodnych, różnych interferonów i innych.
• Czynniki endogenne, w tym immunologiczne i genetyczne.
• Czynniki fizyczne( mogą być dotknięte rozległymi oparzeniami i napromieniowaniem).
• Układ hormonalny( np. Niewydolność hormonalna w ludzkim ciele).Wirusy
• ( herpeswirusy).
• Wstęp niektórych pokarmów.

Na podstawie tych czynników, wyjaśniając prawdopodobnego występowania choroby, możemy stwierdzić: pęcherzyca zwykła może być immunologiczny, hormonalny, zakaźne, neurogenny, toksycznych, itd. Jednakże, należy zauważyć, że nadal nie wiadomo, czy takie zmiany są podstawowym albo. .Mają one drugorzędny charakter, w odpowiedzi na efekt leżący u podłoża tej przyczyny.

Zatem niemożność zidentyfikowania dokładnej przyczyny rozważanej choroby autoimmunologicznej znacznie komplikuje jej wczesną diagnozę, więc wiele osób bardzo często rozwija poważne komplikacje.

Mechanizm zarodkowania

Jak rozwija się taka choroba jak pęcherzyca? Możesz zobaczyć zdjęcia z początkowego stadium tej choroby w tym artykule. Eksperci twierdzą, że przyczyną tego patologicznego procesu jest tworzenie autoagresywnych przeciwciał przeciwko białkom należącym do rodziny desmogliin. Te ostatnie są rodzajem "kleju", który łączy sąsiednie komórki naskórka za pomocą specjalnych elementów łączących, zwanych desmosomami.

Po aktywacji limfocytów i przeciwciała zaatakować desmogleiny, komórki naskórkowe, są oddzielone od siebie, a naskórek staje się porowata i „sklejone”, a tym samym łatwo oderwać i poddano przenikania różnych grzybów i bakterii. W praktyce medycznej zjawisko to nazywane jest akantolizą.

W wyniku opisanego procesu pacjent ma pęcherze na skórze, a także na jej grubości. W tym samym czasie są wypełnione wysiękiem i stale gniją.Z biegiem czasu pęcherzyki złuszczają się z osłon, odsłaniając tkanki i tworząc ropne i zainfekowane wrzody. W zaniedbanych przypadkach takie formacje mogą obejmować prawie całą powierzchnię ludzkiego ciała. Tło historyczne

Początkowo o specjalistach chorób dermatologicznych praktycznie nic nie wiedzieli. W tym przypadku termin "pęcherzyca" został zastosowany do wszystkich zmian błony śluzowej i skóry, którym towarzyszyła akantoliza, tworzenie się pęcherzyków i odrywanie powłok z rozwojem ropnych wrzodów. Jednak w 1964 roku opublikowano artykuł w jednym z czasopism medycznych, który zmienił wiedzę lekarzy na temat tej choroby, a także podejście do jej diagnozy i leczenia. Od tego czasu obecność przeciwciał przeciwko desmogliinom w osoczu krwi pacjentów stała się głównym kryterium wykrywania pęcherzycy.

Nawiasem mówiąc, w 1971 roku był jeszcze jeden artykuł, w którym szczegółowo zbadano autoimmunologiczny charakter i mechanizm rozwoju tej choroby.

Główne objawy powstawania pęcherzyków

na skórze, wynikające z rozwoju wulgarnego lub zwykłego pęcherza, są pierwszą oznaką rozwoju choroby. Należy szczególnie zauważyć, że ten typ choroby występuje najczęściej. Według ekspertów stanowi on do 77% wszystkich wykrytych postaci pęcherzyca.

Zmiany pęcherzykowe dotyczą nie tylko skóry pacjenta, ale także błony śluzowej jamy ustnej i gardła. Następnie rozciągają się na kończyny, zewnętrzne genitalia, twarz i takie tam.

Co powinienem wiedzieć o tych chorobach dermatologicznych? Zwykle pęcherzyca rozwija się nagle. W tym samym czasie na zewnątrz zdrowej skóry powstają spore pęcherzyki o małych rozmiarach, które z zauważalną szybkością stają się powolne. Ich zawartość stanowi przezroczysty płyn surowiczy( lekko mętny).

Po otwarciu grudek powstają erodowane powierzchnie, które następnie goją się, pozostawiając ślady brązowej pigmentacji.

Taka choroba autoimmunologiczna charakteryzuje się poważnym wyciekiem w postaci przewlekłej. Należy zauważyć, że u niektórych osób bez żadnego leczenia wystąpiła spontaniczna poprawa stanu, po którym nastąpiło zaostrzenie.

Bardzo często wulgarnym pęcherzycy towarzyszy wtórna infekcja( kandydoza).

Z powodu utraty białek, płynów i zakaźnych skutków, rokowanie tej choroby z ciężkimi postaciami jest niekorzystne.

Wykrywanie

Jak wykryto wulgarnego pemphigusa? Rozpoznanie tej choroby przeprowadza się w szpitalu. W tym przypadku obecność choroby wykrywa się na podstawie objawów klinicznych i wyników testu.

Do pierwszej należą:

• Symptom Asbo-Hansen. Ten znak ujawnia się poprzez naciśnięcie palcem lub szklaną osłoną na całą( czyli jeszcze otwartą) bańkę.Ta procedura pomaga oderwać naskórek w obszarze, który sąsiaduje z papulą, a także zwiększyć jego powierzchnię ze względu na ciśnienie płynu w środku.
• Symptom Nikolsky'ego. Ten znak ujawnia się w procesie chwytania kawałków bańki za pomocą szczypczyków i tarcia palcem odcinka skóry, który jest na zewnątrz nienaruszony w pobliżu zmiany. To odłącza naskórek.

Należy zauważyć, że te objawy wulgarnego pęcherzyca nie są swoiste, ale diagnostyczne. Należy pamiętać, że takie objawy mogą wystąpić w innych chorobach.

Badania laboratoryjne

Jak rozpoznaje się wulgarny pęcherz? Leczenie tej choroby autoimmunologicznej należy przeprowadzić dopiero po badaniu lekarskim. Aby wykryć takie choroby jest używany: analiza

• histologicznych, obejmujące badanie rozmazów lub tzw papilarnych w celu identyfikacji pęcherzyków komórki acantholytic( czyli komórki naskórka, które zostały poddane zmian morfologicznych).

Należy zauważyć, że na podstawie analizy histologicznej niemożliwe jest wyciągnięcie wniosku o rozwoju choroby autoimmunologicznej. Wynika to z faktu, że istnieją inne choroby o podobnym obrazie. Sposób

• immunofluorescencji wykrywania wewnątrzkomórkowego złoża immunoglobuliny G i A, jak również w celu określenia mniejszych i większych antygenów - desmogleiny 3 i desmogleiny-1.Ta metoda diagnozy jest najdokładniejsza.

Zatem diagnoza „wulgarne pęcherzyca jest umieszczony na podstawie skumulowanych danych objawów klinicznych i obrazu klinicznego choroby oraz wyników techniką immunofluorescencji i badania histologicznego.

Leczenie

Na początku rozwoju pęcherzycy zwykłej pacjenci przepisane glikokortykosteroidy. Preparaty tej grupy są przyjmowane w dawkach uderzeniowych. Powołanie takiego produktu leczniczego w dużych ilościach ma istotne wskazania. Jeśli chodzi o przeciwwskazania i skutki uboczne, są one wtórne.

Jakie są rodzaje glikokortykosteroidów przepisanych na tę chorobę?Preparaty stosowane w leczeniu wulgarny puzyrchaki może być następująca: „prednizolon” ​​„deksametazon” i „Triamptsinolon”.

Po poprawę u pacjenta, to jest w braku pęcherzyków nowych, dawka leków jest stopniowo zmniejszana i przemieszczania podpierającej w celu zapobieżenia nawrotowi. Takie leczenie pacjentów jest dość długie.

Poza glikokortykosteroidami, pacjenci mogą wyznaczyć środki cytotoksyczne, leki immunosupresyjne, w tym metotreksat „”, „” lub „azatiopryny Prospidin”.Są one niezbędne do usunięcia powstałych działań niepożądanych po przyjęciu niezbędnych leków.

Inne metody obróbki

Jeżeli istnieją wskazania, że ​​u pacjentów z chorobą autoimmunologicznych można leczyć antybiotyków i leki, które wspierają układu sercowo-naczyniowego, regulowanie ciśnienia krwi i normalizacji funkcjonowania wątroby i nerek.

Konieczne jest również spożycie potasu, wapnia i witamin. Do zewnętrznego leczenia pęcherzyc mogą być stosowane leki przeciwzapalne, nalewki ziołowe i wywary.

Należy również zauważyć, że w zależności od stanu pacjenta może być przypisana do takich procedur jak gemabsorbtsiya, transfuzji krwi i plazmaferezy.