Wrodzone zwichnięcie stawów biodrowych jest powszechną patologią deformacji stawów biodrowych, związaną z niedorozwojem, tj. Dysplazją.U dziewcząt występuje kilkakrotnie częściej niż u chłopców. Jest uważany za poważną wadę rozwojową.
Przyczyny
Przyczynami mogą być:
- pierwotne uszkodzenia w trakcie wewnątrzmacicznego rozwoju płodu;
- wady genetyczne;
- Ciąża skomplikowana: toksyna, nefropatia, zaburzenia metaboliczne, patologie sercowo-naczyniowe;
- miednicowa prezentacja płodu;
- ciasne pieluszki.
Diagnoza
Czas wykrycia dysplazji zależy od wyniku leczenia, ponieważ im wcześniej się rozpocznie, tym skuteczniejszy będzie wynik. Każdy miesiąc opóźnienia zagraża nieodwracalnym konsekwencjom. Rozpoznanie wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego należy przeprowadzić w szpitalu. Wszystkie niemowlęta potrzebują badania u pediatry, jeśli to konieczne - ortopedy. Wielokrotne konsultacje są przeprowadzane za miesiąc, a następnie za dwa. W niektórych krajach, aby nie przegapić patologii, wszystkie urodzone dzieci robią zdjęcia, ultradźwięki stawów biodrowych.
Kluczem do skutecznej diagnozy, wczesnego wykrywania dysplazji jest silny związek między położnymi, ortopedami i pediatrami w domach położniczych. Wszystkie dzieci potrzebują systematycznego badania. W tym okresie trudno jest określić wrodzone zwichnięcie stawów biodrowych u dziecka, prawie nie występują żadne objawy. Tylko pewna umiejętność lekarzy, ich wspólna praca pozwoli podejrzewać patologię w czasie.
Główne objawy choroby w badaniu klinicznym dziecka to: ograniczenie
- w leczeniu stawów biodrowych;
- kliknięcie, poślizg;
- asymetria fałd na pośladkach, udzie;
- inna długość, skracanie nóg;
- obrót stopy: jest tak, jakby był skierowany na zewnątrz;
- późny początek chodzenia( 14-15 miesięcy);
- charakterystyczny chód: niestabilność, kulawość, pompowanie jak wątek;
- Zespół Trendelenburga: gdy spoczywa na zwichniętej nodze, przeciwna połowa pośladka jest niższa, normalna - powinna wzrosnąć;
- Głowa kości udowej nie jest sondowana w miejscu pulsacji tętnicy udowej;Krzywica
- .
Wszystkie objawy można łączyć lub może być jedna rzecz. Jeśli istnieje podejrzenie wrodzonego zwichnięcia stawów biodrowych, lepiej natychmiast wykonać zdjęcie rentgenowskie. Badana choroba zagraża dziecku z poważną niepełnosprawnością w przyszłości.
Leczenie
Rozpoznanie wszystkich dysplazji należy wykonać z pieluch, w tym z wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego. Leczenie jest skomplikowane w każdym następnym miesiącu życia dziecka. Pożądane jest, aby noworodek z taką patologią przed otrzymaniem specjalnej opony wyładowczej leżał tylko na plecach, rozkładając nogi na boki. Zastosowanie opon jest najbardziej optymalną metodą leczenia. Ponieważ te urządzenia, w przeciwieństwie do przekładek gipsowych, są lekkie, można je dezynfekować, umożliwiają zmianę kąta nóg, umożliwiają ruchy wahadłowe. Czas ich noszenia wynosi do sześciu miesięcy, po czym odnotowuje się pogłębienie panewki. Oprócz opon do noworodków i niemowląt należy używać wyłącznie nowego wyposażenia do spania. Nogi powinny być wolne, a uchwyty mogą być ściśle owinięte w koc.
W przypadku starszych dzieci( od roku), wrodzone zwichnięcie bioder jest ręcznie regulowane, przy użyciu znieczulenia i nakładania kolejnych tynków, nakładających się opon. Czas trwania leczenia - od ośmiu miesięcy do roku. Teraz ta metoda prawie nie jest używana, ponieważ powoduje wiele komplikacji. Mniej traumatyczne - nie-narkotyczne stopniowe wydłużanie.
Procedury lecznicze - fizjoterapia, masaż, ćwiczenia specjalne. Nieudana próba korekty dysplazji w sposób konserwatywny kończy się operacją.Jego istotą jest przywrócenie prawidłowej struktury stawu biodrowego. Im wcześniej interwencja operacyjna zostanie podjęta, tym większe prawdopodobieństwo całkowitego wyleczenia.
Konsekwencje
Wczesna diagnostyka pozwala przywrócić staw biodrowy w 100%.Na późniejszym etapie leczenie nie jest tak skuteczne, ale pomaga poprawić jakość życia. Jeśli nie zwrócisz uwagi na problem, wtedy dziecko będzie kuleć, stały ból, powstawanie przykurczów, ostatecznie - niepełnosprawność.Pogorszenie, postęp choroby obserwuje się podczas wybuchów hormonalnych: 7, 12-15 lat, w czasie ciąży i laktacji.