Klinik Ölüm Bulguları Önemli Bilinir

Klinik ölüm, yaşamdan ölüme geçiş durumudur. Ters çevrilebilir bir karaktere sahiptir. Bu durumda olan, belirli koşulların bir birleştiği ve okur yazar kurtarma faaliyetleri olan bir kişinin canlanması sağlanabilir.

Bu yüzden mağdurla ilişki kurma kurallarını bilmelisin. Ve her şeyden önce, klinik ölümün doğru ve çok hızlı bir şekilde tanımlanması önemlidir. Neden klinik ölüm işaretlerini ayırmamız gerekiyor? Bir kişinin hayatını kurtarmak için.

Başlangıçta, kalp durması durur. Nefes keser, gözlemlenen hayat tezahürleri kaybolur.

Bu andan itibaren, kurtarıcının hayatı geri kazanmak için bu dakikadan 4 dakikadan fazla( klinik ölümün erken döneminde) sahip olduğunu bilmek önemlidir. Bu süre zarfında beyindeki oksijenin bulunmaması vücutta ölümcül değişikliğe yol açmaz.

Klinik ölüm belirtileri - apne, asistol, koma. Bu bulgular yalnızca erken döneminde ortaya çıkar ve geri dönüşsüz bir evrenin başlangıcından sonra anlamını yitirir - biyolojik ölüm. Resüsitasyon öncesinde klinik ölümlerin oluşmasından daha az zaman geçtikçe, hastaya hayatın korunması da olasılık kazanır. Bu nedenle, tehdit edici bir devletle birlikte teşhis ve terapötik eylemler paralel yürütülür.

• Apne( nefes darlığı) çıplak gözle görülebilir. Göğüs yükselmeye ve düşmeye son verir.

Dış solunum organlarına iplikler, aynalar veya pamuk uygulanırken değerli saniyenizi harcmayın. Hiç kimse, klinik ölümün biyolojik duruma nasıl vereceğini tam olarak bilmiyor.

• Asistole( iki servikal karotid arterde nabız eksikliği) aynı zamanda uzamış harekete tolerans göstermez.İki elini boynundaki avuç içine, sağdaki ve sağdaki kulakların altına koymak yeterlidir. Nabız yoksa, klinik bir ölüm meydana gelmiş olabilir. Kollarında radial arterleri tararken zaman boşa harcamayın. Nabzı kontrol etmeden önce bile hastaya suni ilham verme ve ağızdan ağıza nefes verme( bu ilk yardım tekniği yaygın olarak bilinir) vermelidir.
• Koma bilinç kaybıdır. Genişletilmiş ve hafif öğrencilere yanıt vermez.

Yeniden canlandırmak nasıl?

1. Yaralıları sert bir yüzeyin arkasına yerleştirin.
2. Dilden ağzınızı uzaklaşın.Üst solunum borusunda yabancı cisim( yabancı bir cisim var, yanlışlıkla oraya varırsa) çıkarırsan çıkarın. Hastaya geri dön. Biraz ileri geri çene. Alt çenenin konumu ileriye doğru itilir.
3. Ağızda solunum ventilasyonu.

Kalbin dolaylı masajını unutmayın. Göğüs kafesinin alt kenarını bulunuz( orta hat).2 santimetre daha yüksek yükselmek( ayrıca orta hat).İşte sıkıştırılması gereken nokta.

1. Elinizin avuç içi( sağ el) ile baskı noktasına dokunun.
2. Diğer eli( sol el) sağ avuç içine koyun. Ellerinizi düz tutun.
3. "Fanı" iki elinizin parmaklarından uzaklaştırın, vücuda sadece elinizle dokunun!
4. Yaklaşık 3,5 santimetre derinliğe kadar sıkıştırın ve bırakın.
5. Eğer kurtarıcılar ikiyse, göğsünü 5 nefes sıkarak sıkıştırın.
6. Reanimatör tekse, 15 kez iki nefesle sıkıştırın.

Resüsitasyon başarılı olursa öğrenci ışığa daralacak, karotid arterlerde bir nabzada görünecek, yüz cildi pembeye dönüşecek, solunum bağımsız hale gelecektir.

Daha iyimser bir sınıflamada başka klinik ölüm belirtileri var.İlk yardım tedbirleri mağdurun hayatını kurtarmayı başardıklarına göre gözlemlenebilir.

Bu durumda, klinik ölüm iki aşamalı olarak düşünülür.

Yukarıda tanımlanan ilk aşamada, hastanın ömrünü uzatarak ilk yardım reanimatörü için üç ila beş dakika ayrılmıştır.İlk aşamada, beynin hayati kısımları, oksijen yetimiyetsizliğine rağmen devam ettirilebilir.

Resüsitasyon gecikirse beyindeki korteks ölür ya da tüm bölümleri ölür. Böyle bir hasta yapay solunum ve akciğerlerin suni havalandırma aparatı üzerinde uzun süre yaşayabilir. Ama asla bilinci geri kazanamaz. Hayatının geri kalanı( ki uzun yıllar sürebilir) derin bir komada geçirecek ve ona klinik bir ölüm getirmiştir. Bu durumda, hastalığın belirtileri biraz değişecektir: hasta nefes alacaktır.

Biyolojik ölüm ne zaman tanınmalıdır? Klinik ve biyolojik ölüm bir zincirdeki bağlantılardır.

Resüsitasyon önlemlerinin başarısız olması veya başarısız olması durumunda, klinik ölüm işaretleri biyolojik ölüm resmine yol açar: tüm fizyolojik süreçler vücudun tüm dokularında ve hücrelerinde durur.